سمینار نساجی بررسی رفتار فیزیکی و تولید پارچه های حلقوی پودی چند محوری دردهه گذشته

سمینار نساجی بررسی رفتار فیزیکی و تولید پارچه های حلقوی پودی چند محوری دردهه گذشته

چکیده: 

نتایج آزمایش های انجام شده نشان داد که میزان انتقال تاب از نقطه ضخیم به نقطه نازک کمتر از مقدار محاسبه شده از رابطه تعادل گشتاور نقطه ضخیم و نازک می باشد. همچنین تاب نقطه نازک کمتر از میزان قابل انتظار توسط رابطه برابری گشتاور پیچشی نقاط نازک و ضخیم بود. مقاومت سایشی نقاط ضخیم بیشتر از نقاط نازک بود که به واسطه تاب کم در نقاط ضخیم انتظار می رفت که مقاومت سایشی آنها کمتر از نقاط نازک باشد ولی عملاً مقاومت سایشی نقاط ضخیم به واسطه وجود الیاف بیشتر در آن منطقه، نسبت به نقاط نازک بیشتر بود. در این تحقیق با افزایش نمره انگلیسی میزان استحکام، ازدیاد طول در نقطه پارگی، کار تا حد پارگی وسایش نقاط نازک و ضخیم نخ کاهش یافت و با افزایش تاب (نمرات یکسان) ابتدا از میزان استحکام کششی کاسته شده، سپس افزایش یافت و دور سایش تقریباً افزایش یافت. 

با افزایش نمره نخ (سیستم مستقیم) و تاب آن مقاومت سایشی آن افزایش می یابد در نخهای فانتزی به واسطه ایجاد نقاط نازک و ضخیم استحکام نمره متوسط نخ کاهش می یابد و تاب از نقاط ضخیم به نقاط نازک منتقل می گردد.این انتقال تاب ممکن است موجب کاهش مقاومت سایشی نخ گردد. 

در این تحقیق سه نمره نخ 10 و 20 و 30 پنبه ای با فاکتور تابی درحدود 3300 و همچنین دو نخ نمره 10 پنبه ای دیگر با فاکتور تابهای بیشتر (3842 و 4610) در سیستم ریسندگی رینگ متراکم فانتزی تهیه شده و اثر تغییرات نمره و تاب بر استحکام کششی و مقاومت سایشی نخ مورد مطالعه قرار گرفت. 

مقدمه 

اگر چه انسان های نخستین از پوست حیوانات جهت پوشانیدن بدن خود استفاده می نمودند، ولی بعدها سعی کردند الیاف را به نخ و نخ را به پارچه تبدیل نمایند بدین منظور روش های مختلفی جهت تولید پارچه مورد استفاده قرار گرفت. صنعت نساجی در گذشته با استفاده از تکنیک های بافت همانند سوزن دوزی، بافندگی تاری و پودی، کشتبافی و بافندگی حلقوی به تولید پارچه های خام نائل شده است. در سال های اخیر برخی از این تکنولوژی های نساجی صنعتی برای تولید پارچه های مستحکم در ترکیبات پیشرفته با استفاده از الیاف فنی گوناگون شامل شیشه، کربن، آرامید و کربید سیلیکن بهره برده اند. در میان آنها، ترکیبات مستحکم پارچه های حلقوی توجه روز افزونی را در مطبوعات به خود جلب کرده است. 

امکان تهیه پارچه به طور مستقیم از لایه الیاف (Web) به وسیله ایجاد و اتصال (Bonding) ذوب یا درگیر کردن الیاف به منظور تولید بی بافت (Nonwovens) و نمدها وجود دارد. لیکن این نوع پارچه ها دارای محدودیت هایی در موقع استفاده می باشند و ویژگی های لازم در موارد مختلف مصرف ندارند. روش های مکانیکی متنوعی جهت تبدیل نخ به پارچه با توجه به نوع مصرف آن وجود دارد این روش ها عبارتند از: 

1- تولید پارچه با استفاده از دو دسته نخ تار و نخ پود (Interweaving) 

2- تولید پارچه از پیچش یک دسته نخ دور نخ های تار (Interwining) 

3- تولید پارچه از طریق تشکیل حلقه و اتصال و درگیری حلقه ها با یکدیگر (Interlooping)